Dünyada hiçbir halkı yüzde yüz uygun ya da makus diye sınıflamak mümkün değildir. Uygunlar berbatlardan çok ise o halk düzgündür. Bence bizim coğrafyamız insanı âlâ sınıfına girer.
Ancak her afet sonrası güzellerle birlikte berbatlar de alana çıkarlar. Maksatları yağma, talan ve hırsızlıktır.
Bu tıp yağma ve talana müdahale etmesi gerekenlerin başında güvenlik güçleri gelmektedir. Lakin güvenlik güçlerinin yetişmesi gereken o kadar çok olay vardır ki bunların hepsine yetişemeyebilirler.
Bu durumda halk, doğal olarak bu çeşit yağmalara müdahil olurlar.
İşte tam da burada dikkat edilmesi gereken noktalar var:
Öncelikle şüphelenilen herkesi yağmacı ve hırsız olarak damgalamamak gerekir. Halkın misyonu, yakaladıkları şüphelileri direkt güvenlik güçlerine teslim etmektir. Onların hatalı olup olmadığına yargı karar verir ve gerekli formda cezalandırır.
Yakalanan şüphelilerin sokak ortasında linç edilmesi olağan bir durum olarak kabul edilmemeli. Herkes başına nazaran hatalıyı cezalandırmaya kalkarsa ortada ne yargı kalır ne de adalet.
Nitekim bu satırların yazıldığının evvelki günü iki vatandaşımız halk tarafından yağmacılık yaptıkları münasebeti ile feci halde dövüldüler. Sonra bu iki vatandaşımızın günahsız olduğu ortaya çıktı. O linç teşebbüsü uzasaydı tahminen o iki pak vatandaşımız ölmüş olacaklardı.
Ülkemizde insanların hasımları ile ortalarındaki sorunu kaba kuvvetle çözme eğilimi neredeyse bir gelenek haline gelmiştir. Kan davaları çok değerli bir sıkıntımızdır. Diyelim ki kan davası olan bir küme, karşı kümeden bir insanı sokakta yakaladı ve dövmeye başladı. Bu kişi yağmacıdıır, talancıdır, diye bağırmaları etrafta bulunan insanların da linçe katılmalarına kâfi. Bu çok tehlikeli bir eğilimdir.
Bir başka dikkatimi çeken konu, asker giysili şahısların yakaladıkları şüphelileri feci halde dövmeleri. O asker giysili şahıslara bakınca ayaklarında spor ayakkabı olduğu gözüküyor. Asker hiçbir vakit ayağında postal olmadan kışla dışına çıkamaz. Belirli ki birileri asker kıyafeti giyerek,”adalet” sağlam misyonu üstlenmiş. Bu şahısların alanda varlığı bence en büyük tehlikedir.
Bir diğer husus da, genel olarak yapılan yağma ve talanın Suriyeli sığınmacılara yakıştırılma eforu. Nasıl bölgede yaşayan TC vatandaşlarından yağmacı ve talancı varsa Suriyeli sığınmacılardan da katılan vardır. Fakat bunu fırsat bilip Suriyeli sığınmacıları gaye haline getirmek bize yakışmaz.
Ben Suriyeli sığınmacıların ülkemize gelmesine karşı olanlar içindeydim. Lakin gelmiş olanlar artık konuğumuzdur. Konuğa uygun davranmak, onları koruyup kollamak bizim kültürümüzde var. Misafirlikleri sona erdiğinde de bize yakışan formda yolcu ederiz.
Beni en çok rahatsız eden davranış biçimi ise, yağmacı ve talancı suçlaması ile yakalanmış bireylerin dövülme manzaralarını toplumsal medyada yayılıp, bu imgelere övgü dolu yorumlar yapılması.
Bu imgeleri olağanlaştırmak son derece tehlikelidir. Halkın kendi adaletini sağlamasını normalleştirirsek, olağan yaşama geçtiğimiz günlerde de misal olaylarla tüm hayat alanlarımızda müsabakaya başlarız.
Not: Devletin yiyecek, giyecek, su üzere temel gereksinim unsurlarını ulaştıramadığı yerlerde, çoluk çocuğu için hırsızlık yapmak durumunda bıraktığımız vatandaşlarımızı yağmacı ve talancı sınıfına sokmadığımı belirtmek isterim.